Wirtualny spacer
PISMO ODRĘCZNE
400
WULGATA
W pierwszych wiekach Kościoła teksty ksiąg Biblijnych rozpowszechniane były najczęściej w języku greckim. Stopniowo w Cesarstwie Rzymskim rosło zapotrzebowanie na przekłady Łacińskie. Do końca IV wieku n.e. powstały liczne tłumaczenia fragmentów Biblii w języku starołacińskim.
BIBLIA HIERONIMA
Jednolitego przekładu całości Pisma Świętego dokonał dopiero Hieronim, znany jako Eusebius Sophronius Hieronymus. Urodził się on w zamożnej rodzinie, w Rzymskiej prowincji w Strydonie. W 365 roku rozpoczął studia teologiczne i nawrócił się na chrześcijaństwo. Później zaczął studiować Hebrajski, Aramejski i Grekę. Podczas pobytu w Antiochii, w 379 roku, Hieronim został przez Paulinusa mianowany duszpasterzem i otrzymał stanowisko poufnego sekretarza i bibliotekarza biskupa Damasusa. Ten zlecił mu rewizję tekstów Starego i Nowego Testamentu, tłumaczonych po Łacinie. Ostatecznie Hieronim dokonał przekładu całego Starego Testamentu z języka hebrajskiego i ujednolicił przekład pism Nowego Testamentu. Pracy tej poświęcił resztę swojego życia, zamieszkawszy w klasztorze w Betlejem.
ŻRÓDŁO TŁUMACZEŃ
Z czasem, gdy język łaciński stał się bardziej powszechny, a stara Łacina znikała z użycia, Wulgata Hieronima zyskała akceptację w zachodnich Kościołach i ostatecznie stała się źródłem wszystkich późniejszych Rzymskokatolickich tłumaczeń. Od przełomu VII i VIII wieku n.e. przekład ten stał się najczęściej używaną wersją Biblii w piśmiennictwie i liturgii Kościoła zachodniego i królował przez kolejne wieki, aż do pojawienia się tłumaczeń na języki narodowe. Pierwszą drukowaną książką na świecie była właśnie edycja Łacińskiej Wulgaty Hieronima.
